ذکر شبانه

می کنی سر از آسمان بیرون
می یابی آفتاب را

چه نگران است ، چه درخشنده است

نگران چه ؟ نگران طفل بازیگوشی که
نمی آرمد روز

چرا نمی آرمد ؟

از پس این زندان غریب .....
که در آن
هر گل زیبایی می پژمرد از بی وفایی
آری بی وفایی..............

وبه قول خطی که بر دیوار گلی نوشته بود با غم : وفای بی وفایان کرده پیرم

آسمان حقش را داده به آفتاب اکنون

روز رو به تمامی است اما ........................

شب می آید
شب...............

با ستاره ، با حیات ، با روشنایی
اما این هم ناپایدار است
که چه افسانه ها بزرگش می خوانند ......!!!!!!!!

شب نمودار بلند فکران است...........
غوکی که در این نزدیکیست...

صدایش از برکه می آید
چه می گوید؟

ذکر شبانه....
مگر غوک هم ذکر دارد
آن هم شب......!!!!!؟؟؟؟؟؟

آری.......

سبزه ها در پس خم آرمیدند
نه ، تو خیال می کنی آنها آرمیده اند

تو خیال می کنی که شب ماندنی است..........

که هیچ ماندنی نیست

مگر.............

ذکر شبانه ی یک غوک